San Francisco dag 1

Gisteravond hadden we uitgezocht hoe we het best met openbaar vervoer van de camping naar het centrum konden reizen. 9.11 uur namen we de bus naar het dichtstbijzijnde metrostation om vandaar verder te reizen met de metro. Is ter plekke altijd weer zoeken hoe dat moet met kaartjes. Wat was het “vroeger” dan toch eenvoudig: je kocht gewoon een kaartje bij het loket. Nu kan dat alleen maar bij automaten en betaal je met Visa. Binnen een uur stonden we in centrum San Francisco. Daar eerst even naar het informatiecentrum voor kaartjes voor de hop-on hop-off bus. Onze eerste stop maakten we bij een rijtje prachtig gekleurde Victoriaanse huizen. Je ziet die soms wel eens in Amerikaanse tv-series. Daarna met de bus over de Golden Gate Bridge en na een korte stop aan de overkant weer terug. Wat waaide het daar hard en het was best koud. San Francisco hangt ’s ochtends in de mist en het is er dan niet warmer dan een graad of 18. Je ziet hier de mensen dan ook lopen met de winterjas aan en een zonnebril op. Onze volgende stop was Lombard Street, het meest kronkelige straatje ter wereld. San Francisco is op heuvels gebouwd. Hier zou de helling 27% geweest zijn. Door het straat bochtig te maken wordt dat gereduceerd tot 16%. Het is een toeristisch straatje geworden en mag in één richting, naar beneden, alleen door personenauto’s gereden worden. We liepen verder naar Chinatown. San Francisco heeft één van de grootste Chinese gemeenschappen buiten Azië. Het is echt een “stad” in een stad. De winkels verkopen alleen maar Chinese producten en de namen van de artikelen staan dan ook alleen maar in het Chinees. Als je vraagt wat het is, kunnen ze je geen antwoord in het Engels geven. Het is een levendige handel en de meeste producten kennen wij dan ook niet. Een zak van 25 kilo rijst, tonnen vol met pinda’s, levende vis enz. Heel bijzonder om te zien. Buiten Chinatown Gate (poort) is het ook direct over. Na deze wandeling pakten we weer de bus naar Fisherman’s Warf, de haven van San Francisco. Veel pieren zijn nog in gebruik voor visafslag en industrie, maar enkele pieren zijn toeristische trekpleister geworden vol met winkeltjes en restaurantjes. Het is er dan ook gezellig druk. We aten in een hapje in een visrestaurant. Henri en Corné fish en chips en Carla clam chowder, een soep van groenten, aardappelen en vis, geserveerd in een bol brood. De specialiteit van San Francisco. ’s Avonds maakten we een avondtour met de hop-on hop-off bus. We wilden graag boven zitten, dat is niet overdekt. We wisten dat het, met name door de wind en het ondergaan van de zon, koud zou zijn, maar zo koud! Na anderhalf uur waren we steenkoud en verwaaid. Henri had één pijp van zijn afritsbroek eraf geritst en die als een soort sjaal om zijn nek gedaan. Na de tour, die overigens wel de moeite waard was, gingen we met metro en bus weer terug naar de camping. Als met al was het een lange dag geworden, want we waren 22.00 uur weer thuis. Maar wat hebben we veel gezien in deze mooie stad. Het oogt allemaal gezellig en ontspannen, er is veel meer laagbouw dan in New York. Dit alles in verband het risico van een aardbeving. Maar…er is ook heel veel armoede. We hebben hier veel meer daklozen gezien dan in New York. Heel triest, zoals deze mensen op straat leven. De gids van de bus vertelde ook dat San Francisco de duurste stad is van de Verenigde Staten en dat de stad een hoog percentage daklozen kent.
Nu, 23.15 uur, net het verslag af. We kijken terug op een dag waarop we heel veel anders dan anders dingen gezien hebben