Van Ventura naar Los Angeles

Vroeg uit de veren. Tja, wanneer niet deze vakantie. Gisteravond hadden we de koffers gepakt en al brood gesmeerd. Nu vanochtend nog even de laatste dingen opruimen, nog hier en daar een doekje overheen halen en de vloer doen. Het was bijna 7.30 uur toen we wegreden van de camping. Deze camping hadden we bewust gekozen vanwege de ligging kort bij Road Bear (42 miles). Afhankelijk van de verkeersdrukte zou dat ongeveer 5 kwartier rijden zijn. Onderweg moesten we nog even tanken om de camper met volle tank in te leveren. Bij Road Bear werd de camper uitgebreid gecontroleerd op schade en gebreken. Bij ons was er één glas gesneuveld tijdens een rit over een hobbelige weg. Dat hoefden we niet te betalen. Na de controle konden we wachten op een soort terras. 10.30 uur pikte de shuttlebus ons op voor vervoer naar het Hilton LAX hotel. De rit naar het hotel duurde maar liefst een uur. Eerst door de bergen, vervolgens door Malibu. Malibu werd gekenmerkt door een lange rij huizen die pal aan het strand staan en de achterkant aan de straat. Daardoor kun je bijna de zee niet zien. Hilton LAX is een groot hotel, waar ook veel piloten en stewards overnachten, omdat het kort bij het vliegveld ligt. Toen we op onze kamer kwamen, voelden we ons een beetje ontheemd. We misten “het alles bij de hand hebben” van de camper. We hebben heel erg genoten van het reizen met de camper. We hebben ongeveer 3800 kilometer gereden met ons huis op wielen. Tuurlijk zitten er ook wat nadelen aan. Het is een groot vervoermiddel en het rijden ermee vraagt wat van de chauffeur. Een parkeerplaats vinden is lastiger. En je bent minder snel dan met een personenauto. Het grootste nadeel is echter …. dat je vaker met een camper op vakantie wilt in een land met zulke goede voorzieningen voor individueel reizen. Na even op de kamer een broodje gegeten te hebben, liepen we richting Alamo om de huurauto op te halen. Wij hadden een middenklasser gereserveerd. We kregen een best wel grote Dodge SUV. Heel stoer. De achterportieren schuiven open. Achterin geen bank maar twee comfortabele stoelen. Wel een GPS erbij gehuurd, want zonder kom je nergens in Los Angeles. Allereerst gingen we richting Griffith Park, omdat we graag de grote Hollywood letters tegen de berg aan wilden zien. Daarna richting Beverly Hills. Een prachtige woonwijk met schone straten, keurige gazons en mooie villa’s. Daarna nog even gewinkeld in dè winkelstraat van Los Angeles: Rodeo Drive. Carla een jurkje gekocht bij Valentino, Henri ondertussen voor 50 dollar zijn haar laten knippen (geintje). Wat een luxe! In de winkels van Dior, Chanel, Versace, Gucci enz. staat veel winkelpersoneel, maar zie je bijna geen klanten. Wel doen ze de deur voor je open als je binnenkomt. Prijskaartjes vind je niet bij de artikelen in de etalage. Toen werd het langzamerhand tijd om naar het hotel te gaan. Maar in LA rijd je niet eventjes door de stad. Wat een enorm verkeer. Dat vonden we al in New York, maar dit overtreft alles. Door de stad heen lopen via een rasterpatroon een aantal snelwegen. Op die wegen sta je steeds in een langzaam rijdende file. Overal waar je kijkt zie je auto’s. Tussen die snelwegen kan het verkeer nog redelijk door, maar sta je vaak stil voor de verkeerslichten. Want al die rechte wegen kruisen elkaar en dat zijn grote kruispunten. Volgens ons heeft LA geen metro en moeten dus alle mensen boven de grond verplaatsen. Fietsers en wandelaars zie je niet veel. De stad is zo groot dat wij vanmiddag alleen al 80 km gereden hebben om twee dingen te bezoeken. Naast het hotel zit een soort Burgerking en daar namen we een snelle Amerikaanse hap. Henri en Corné gingen vervolgen nog even zwemmen in het zwembad van het hotel. Carla maakte het verslag van deze dag. Wifi is in de lobby gratis, dus al de mannen terug komen, proberen we alles nog op de reislogger te zetten.