Van Moss Landing naar Pismo Beach

Zowel gisteravond tijdens het slapen gaan als vanochtend tijdens het wakker worden, werden we muzikaal begeleid door het brullen van zeeleeuwen. De camping, en ook onze plek, grensde aan de haven van Moss Landing. Daar liggen diverse zeeleeuwen op de aanlegsteigers. Die dieren brullen zo luid dat wij het goed konden horen. Het was eigenlijk heel komisch, want het klinkt alsof ze in grote nood verkeren.
Hoewel we vandaag niet eens zo heel ver hoefden te rijden, wisten we dat we er best lang over zouden doen. De Highway 1 is de kustroute langs de Pacific Ocean. Door National Geografic wel eens de mooiste weg op aarde genoemd. De weg loopt niet steeds vlak langs de kust, maar wijkt er ook wel eens wat van af. Het eerste deel reden we door een groot landbouwgebied. Er werd volop geoogst en zo te zien het meest met de hand. Met bussen waren de werkers naar de akker gebracht. Landbouw in dit deel van Californië wordt meest gedaan door Spaanse Amerikanen. Amerika kent natuurlijk veel immigranten. De meeste blijven een hechte eigen gemeenschap. Zo heb je in grote steden bijvoorbeeld een Italiaanse wijk, een Portugese wijk. Daardoor blijft de eigen cultuur gehandhaafd. Iets ten zuiden van Monterey namen we de 17-miles drive. Een toeristische route langs de kust en langs riante villa’s van miljardairs. De grond waarop de route ligt is particulier eigendom en daarom moet je toegang betalen. Ook ligt daar Pebble Beach, de beroemdste golfcourt van Amerika. Het is overigens niet de enige golfcourt aan de route, dus wij denken dat golf de favoriete sport is van de bewoners. Daarna verder via de gewone route. Prachtige uitzichten op de oceaan. Nog een walvis gezien. Wel veel stuurwerk, want de weg is bochtig en stijgt en daalt vaak. In de buurt van Big Sur zagen we veel brandweervoertuigen, ingerichte kampen voor brandweerlieden en blushelikopters. Ook diverse staatsparken waren afgesloten. We zagen dat helikopters bluswater tankten uit de oceaan. In de staat Californië woeden al enige tijd bosbranden. In de buurt van San Simeon zagen we rook uit de heuvels komen en ook weer blusvliegtuigen. Bij Piedras Blancas stopten we bij de kolonie zee-olifanten die hier op het strand liggen. Deze enorme beesten liggen hier voor ongeveer vier weken te rusten en hun huid te onderhouden. Dat doen ze door alleen maar te liggen, rollen door het zand en niet te eten. Daarna gaan ze weer de zee in. Rond 17.00 uur waren we op het RV park in Pismo Beach. Dit is echt zo’n park met veel vaste plekken, joekels van campers met soms wel vier slide-outs (om de camper te verbreden), lichtjes aan de camper, grote auto’s erbij. Echt een strandpark. Henri en Corné namen nog even een duik in het zwembad en na afloop stond de maaltijd klaar. Na het eten nog even naar het strand gelopen voor de zonsondergang en natuurlijk het reisblog bijgewerkt.

Gisteravond lukte het, vanwege beperkte wifi, niet om de foto’s op het reisblog te plaatsen. Dat hebben we vandaag nog even gedaan.