Van Page naar Bryce Canyon

Wat een vreemde dag vandaag: vanochtend schudden we het woestijnzand uit onze schoenen, nu in een groen landschap dat doet denken aan Noorwegen. En dat na circa 240 km rijden.
Vanochtend reden we 8.15 uur weg bij de camping. Vanwege de warmte hadden we gisteren Horseshoe Bend niet gedaan. Dus wilden we er nu in de ochtend naar toe. Horshoe Bend is een lus in de Colorado rivier, vandaar de naam “hoefijzer”. De wandeling er naartoe is niet lang, maar de warmte maakt het wat lastiger. Ook hier weer het advies om pet op te doen en water mee te nemen. Het was mooi om te zien. De rivier krult om een rots heen en je kunt er van boven af heel mooi op kijken. Terug bij de camper konden we het roodbruine zand uit onze schoenen schudden.
Daarna richting Bryce Canyon, een ander nationaal park. Gisteren hadden we de weersverwachting gelezen: er werd regen en onweer voorspeld. Nou, regen kregen we genoeg onderweg en de temperatuur zakte in een rap tempo. Eenmaal op de camping regende het ook nog. Waar we gistermiddag ongeveer 38 graden hadden, hebben we nu 21 graden. Dat is ook wat we zo mooi vinden hier, de landschappen zijn zo divers. Omdat het weer wisselvallig was, maakten we van de nood maar een deugd en haalden we even een natte doek door de camper.
Vandaag niet zo veel te vertellen, dus. Misschien leuk om wat over het rijden met de camper te zeggen. Na een kleine week is het rijden ermee wel gewend. De bochten niet te kort nemen, niet te snel gas geven en de hoogte ervan goed in de gaten houden. Na een dag rijden moet je, eenmaal op de plek, wel een aantal toiletspullen in het toiletkastje weer rechtop zetten. Het deelnemen in het verkeer in heel goed te doen. De wegen zijn breed. Iedereen houdt zich aan de maximum snelheid die uiteenloopt van 35 miles tot 65 miles per uur (56 tot 104 km). Het bord om voorrang te verlenen kennen ze niet, overal staan stopborden. Ook al is er in de verste verte geen auto te zien, toch stopt iedereen en rijdt vervolgens rustig verder. Als je op een kruispunt komt met vier stopborden, mag de auto die het eerst aankomt het eerst gaan rijden. Stoppen voor voetgangers is de normaalste zaak. Kom je in de buurt van een schoolbus die stopt, dan moet je ook stoppen. Omdat het nu vakantie is, zien we die uiteraard niet of nauwelijks. De houding in het verkeer is heel anders dan in Nederland.
Nu, na het avondeten, schijnt de zon weer. We lopen zo nog een eindje rond.